Van balletmeisje naar paardenmeisje

Oepke

Daar sta ik dan; wat onwennig naast een merrie, die toch echt wel een heel stuk groter is dan ik.  Met mijn hand tegen haar zachte, warme vacht. Ik voel mijn buik van de spanning samentrekken, en adem ernaartoe. Ik ben zoveel mogelijk in het moment, samen met het paard. Los van gedachten over mijn angstige paarden-ervaring uit het verleden. Dit is mijn kans om die negatieve ervaring te herkaderen en in te ruilen voor een veilige ervaring.

Mijn aandacht wisselt af tussen het voelen van het paard, observeren wat hij doet en mijn aanraking en buikademhaling. Gaandeweg krijg ik wat meer vertrouwen. Het paard doet niets ‘geks’, behalve af en toe haar hoofd naar mij toedraaien wat ik wel een beetje spannend vind.

Overgave aan het voelen van het paard

Ik kan  me steeds meer overgeven aan het voelen van het paard. Haar ademhaling is ook te voelen. Mijn hand glijdt naar haar buik. Wauw, wat een diepe en ruime adembeweging is daar te voelen. Dat is natuurlijk iets wat mij opvalt. Mijn eigen buik verzacht steeds meer en mijn ademhaling wordt gaandeweg ook dieper. Wat een bijzondere ervaring.
Ik begin zowaar het paard lief te vinden, en het kan toch ook niet anders dan een lief paard zijn als je Oepke heet.

Paardenmeisje of balletmeisje?

We gaan een sprong maken naar het verleden.  Was jij vroeger een ‘paardenmeisje’ of een ‘balletmeisje’? Of geen van beiden, i.i.g. als je een man bent, dat kan natuurlijk ook!
Ik was een echt balletmeisje, genoot van de mooie muziek, het getut met de balletjurkjes en de ballerina’s, en het eindeloos wedromen bij de prachtige foto’s in mijn balletboeken. Op de middelbare school stapte ik over op jazzballet, met vele optredens met onze dansgroep in sporthallen en disco’s. Op familiefeestjes stalen mij nichtje en ik altijd de show met onze ‘optredens’ 😉. Zo ging dat in die tijd.

Een reusachtig paard

En paarden? Nee, daar had ik niks mee. Jaren later, in mijn stewardessentijd bij de KLM, zat ik voor het eerst op een paard. En wat voor één; een reusachtig paard! Tenminste, zo was mijn beleving. We gingen met de bemanning, tijdens een stop-over van een paar dagen in Johannesburg, een paardentocht maken door de prachtige ongerepte natuur buiten de drukte van de stad. Ook ik werd op een paard gehesen en we zouden in een rustig drafje achter elkaar de gids volgen en een mooie tocht gaan maken door de bush, langs rivieren en ander natuurschoon. De omgeving was echt adembenemend mooi. Alleen kon ik er niet echt van genieten, want ‘mijn’ viervoeter deed volop zijn best om me van hem af te krijgen. Schuren langs bosjes. Lees: ík schuurde daar langs en zat steeds bekneld tussen het paard en de bosjes. En het paard maar bokken en hinniken. Ik werd steeds angstiger. Ik had natuurlijk helemaal geen idee hoe ik met een paard om moest gaan. Dus al vrij snel besloot ik om af te stappen en dit korte paarden avontuur voor gezien te houden.

De rest van de dag heb ik doorgebracht aan de oever van de rivier, genietend van het uitzicht en het geluid van het stromende water, af en toe pootjebadend en wachtend tot mijn collega’s uitgereden waren. Tot zover mijn kennismaking met een paard.

Retraite met yoga en coaching met paarden

En dan word ik begin juli 2020 ineens gebeld door een paardencoach uit Gapinge met de vraag om samen met haar een retraite met yoga en coaching met paarden te organiseren.
Nieuwsgierig als ik ben en meestal wel in voor een nieuw avontuur, sta ik 2 weken later samen met de groep deelnemers naast een paard om kennis te maken en te ervaren wat het met je doet om ermee in contact te gaan. Ik was wel benieuwd te ontdekken hoe ik me nu zou verhouden tot een paard. De ontdekking was dat een paard net zo’n sensitief wezen is als ik ben. Ik kan wel zeggen dat ik dankzij die lieve Oepke van mijn angst voor paarden af ben.

Daarnaast vond ik het fantastisch om in dat weekend ’s ochtends buiten in het weiland Hatha Yogales te geven, de mindfulness meditaties te geven, Restorative Yoga in de hooischuur (unieke ervaring!) en ook nog een stiltewandeling. De combinatie coaching met paarden, mindfulness en yoga was als een eenheid en maakte dat de deelnemers helemaal tot zichzelf konden komen en uitgerust en opgeladen op zondagmiddag weer huiswaarts keerden.

Zowel voor mij als voor de deelnemers is deze mini-retraite voor herhaling vatbaar!